De enige die het weet?

Tijdens het pensioendebat op 23 april kreeg Agnes Joseph de vraag of zij de enige was die wist hoe het zat met de gevolgen van haar amendement, nu zo veel gezaghebbende instanties een andere mening toegedaan zijn.

Het feitelijk juiste antwoord op de vraag was natuurlijk ja. Zij had immers niet alleen veel eigen ervaring hoe het er in de pensioensector aan toe gaat. Zij had ook de rapporten van al die instanties helemaal gelezen, waar veel van haar collega’s snel naar de conclusie gesprongen waren. Met haar ervaring kon zij invoelen hoe de redenering van de instanties verliep. Daardoor zag zij dat in de derde alinea op pagina 4 van zo’n rapport een bijzinnetje begon met het woordje “als”. En zij begreep ten volle de betekenis van dat bijzinnetje. Zo kon zij de analyse van al die instanties gebruiken voor haar betoog zonder ook de conclusie over te nemen.

Maar het is natuurlijk lastig om dit in het vuur van het debat ook zo te zeggen. Daardoor was dit toch een moeilijke vraag voor haar. Het is wel tekenend voor het debat, dat dit de manier was die haar tegenstanders nodig hadden om het haar moeilijk te maken. Want op inhoud probeerden zij het niet eens.

Ik krijg ook wel eens de vraag of ik met Koopkrachtig Solidair Pensioen nu de enige ben die heeft bedacht hoe pensioen betaalbaar, zeker en koopkrachtig te krijgen is. Laat ik die vraag dan ook maar onbescheiden met ja beantwoorden.

Dat ik dit heb kunnen doen is omdat verschillende zaken samen kwamen.

1. Ik heb zuivere wiskunde gestudeerd. Veel mensen denken dan aan ingewikkelde formules, maar het is vooral een training van vier jaar in onafhankelijk, logisch redeneren.
2. Ik ben nieuwsgierig van aard. Ik wil graag weten hoe dingen in elkaar zitten, ook al heb ik daar geen enkel belang bij.
3. Ik ben zelfstandig ondernemer. Ik heb dus geen baas die in mijn nek hijgt voor een urenverantwoording. Daardoor kan ik het mij veroorloven om tijd te nemen om over zaken na te denken buiten de gebaande, declarabele paden om.

Maar bovenal: ik heb veel geluk gehad. Ik had geluk dat een klant in 2013 tegen mij een opmerking maakte die me aan het denken zette. Ik had geluk dat de puzzel waar ik me in vastgebeten had maatschappelijk uiterst relevant bleek te zijn. En ik had geluk dat de wiskunde van risicobeheer op lange termijn gunstig uitviel.

Met een combinatie van eigen kracht en geluk heb dus kunnen ontwikkelen wat er nu ligt: een recept voor een betaalbaar, zeker en koopkrachtig pensioen.

Nieuwsbrief 2025 – 19 11 mei 2025