Het invaarreferendum: een uiterst felle non-discussie

Het invaarreferendum van NSC/BBB maakt de tongen los. Voor- en tegenstanders reageren furieus op elkaar. Maar is dit wel een onderwerp om zo fel op te zijn, voor of tegen?

Waar zijn tegenstanders bang voor?

Tegenstanders van het referendum vereenzelvigen het referendum met een besluit om niet in te varen. Dat is merkwaardig.

Elke zichzelf respecterende ondernemer is benieuwd naar de mening van zijn klanten. Al koopt u een dropveter, dan wil de winkelier weten of u die lekker vindt. Een logische vraag. Zegt u nee, dan biedt dat een mogelijkheid om de dropveter te verbeteren; zegt u ja, dan streelt dat zijn ego en zijn zelfvertrouwen om het snoepgoed bij volgende klanten aan de man te brengen.

Bij grote projecten is het nog veel belangrijker om de tevredenheid van de afnemer te toetsen. Dan juist op voorhand! Als u een eigen huis laat bouwen, zal eerst de architect en later de aannemer u bestoken met vragen wat uw wensen zijn en of ze de wensen wel goed geïnterpreteerd hebben. Is dat namelijk niet zo, dan wordt met die vraag voorkomen dat er veel geld wordt uitgegeven aan iets wat u als klant niet wilt.

Deze nieuwsgierigheid heeft elke zichzelf respecterende ondernemer, behalve de pensioensector. In de pensioensector wordt het moeten vragen aan de opdrachtgever (dat is de deelnemer toch de facto) naar zijn wensen als onzedelijk voorstel gezien.

Tegenstanders van het referendum lijken al te weten wat de deelnemer wil: niet invaren. In de politieke discussie wordt het referendum namelijk gelijkgesteld met niet invaren. De sector heeft kennelijk geen enkel zelfvertrouwen dat zij de deelnemers kan uitleggen dat wat zij doet in hun belang is. Maar als zij het de deelnemer niet kunnen uitleggen en dat nu al weten zonder dat ze het geprobeerd hebben, hoe kunnen zij dit dan tegenover zichzelf verantwoorden?

Wat hopen voorstanders te winnen?

Voorstanders van het referendum zien in het referendum de redding van hun pensioen. Ook dat enthousiasme is moeilijk te bevatten. Want wat valt er te kiezen?

Kiest men voor invaren, dan krijgt men een invaarbonus die men in de komende jaren weer inlevert aan verdere verwatering van het pensioen doordat dit minder verhoogd zal worden dan de inflatie. Kiest men tegen invaren, dan blijft pensioen (voor het oude deel) afhankelijk van de rentestand. En er is geen aanleiding om te veronderstellen dat die in de nabije toekomst voldoende omhoog gaat.

Kortom, dit referendum laat – zoals ik laatst ergens las – mensen kiezen tussen de kogel en de strop. En koopkracht levert het sowieso niet op.

Koopkrachtig Solidair Pensioen, de echte oplossing

Bij Koopkrachtig Solidair Pensioen is invaren niet nodig. U hoeft dus ook niet te kiezen. U krijgt gewoon het pensioen waar u recht op hebt en met indexatie. Tegenstanders van het referendum kunnen opgelucht ademhalen, omdat er geen referendum komt. Voorstanders van het referendum kunnen ook opgelucht ademhalen, omdat ze met Koopkrachtig Solidair Pensioen meer krijgen dan de beide opties die in het referendum worden voorgelegd.

Nieuwsbrief 2025 – 06 9 februari 2025