Karel Schouten

Op 21 november was ik aanwezig bij het commissiedebat pensioenen in de Tweede Kamer. Bart van Kent (SP) opende het bal met een felle politieke aanval op de drie coalitiepartijen die twee jaar geleden tegen de Wet toekomst pensioenen hadden gestemd. Hij verweet hen gebrek aan initiatief en actie. Doel was natuurlijk om BBB, NSC en PVV te activeren om nog in 2024 met initiatieven te komen om de wet aan te passen. Nog in 2024, omdat op 1 januari 2025 de eerste pensioenfondsen voornemens zijn om in te varen. Of zijn tirade effect heeft gehad zal de toekomst uitwijzen.

Agnes Joseph (NSC) hield vervolgens een gloedvol betoog over de risico’s en de tekortkomingen van de wet. Het meest treffend was de emotie, die ze erin legde. Ze kon zich goed voorstellen hoe haar partijleider, Pieter Omtzigt, zich gevoeld moest hebben toen hij de toeslagenaffaire blootlegde.

De overige zes Kamerleden bleven meer aan de oppervlakte of zetten in op andere pensioenonderwerpen dan koopkracht en zekerheid.

De minister (Eddy van Hijum, NSC) reageerde daarop vervolgens verrassend, hoewel we door zijn eerdere schriftelijke uitingen gewaarschuwd hadden kunnen zijn. Hij wuifde alle bezwaren, op een paar kleinere puntjes na, weg. Hij distantieerde zich daarmee uitdrukkelijk van het NSC-verkiezingsprogramma. En zijn antwoord op de vraag om versoepeling van de indexatieregels voor de korte termijn was ook nog eens inconsistent met zijn verdere betoog. Ik dacht dat ik naar een mannelijke versie van Carola Schouten – zeg maar een Karel Schouten – zat te kijken. Dat is een opmerkelijke constatering, want het betekent dat Agnes Joseph oppositie aan het voeren was tegen een minister van haar eigen partij.

Dat Eddy van Hijum precies hetzelfde opereerde als Carola Schouten roept natuurlijk de vraag op wie nu eigenlijk de baas is op het ministerie. Die vraag laat ik aan uw fantasie.

Maar dit betekent ook dat de door de meerderheid van de Kamer gewenste veranderingen in de Wet toekomst pensioenen niet vanuit het ministerie verwacht mogen worden. De Kamer zal zelf moeten ingrijpen. Dat is ingewikkeld, want dat vergt veel tijd en veel specialistische expertise. Tijd hebben de meeste Kamerleden heel weinig en je kunt niet van hen verwachten dat ze op elk gewenst onderwerp specialist zijn. Het verbeteren van de wet, die al met de toeslagenaffaire wordt vergeleken, wordt dus een moeilijk verhaal.

Behalve als wij erbij betrokken worden. Wij hebben wel tijd en wij hebben de vereiste expertise. Met ons team en onze connecties in de pensioenwereld kunnen wij wel een wet bouwen die de gewenste aanpassingen aan de wet kan realiseren. Wij springen in het gat dat de politiek voor zich ziet openen.

Nieuwsbrief 2024 – 48 1 december 2024