Kleine werkgevers

Tijdens een bijeenkomst van de Kring van Pensioen Specialisten waar ik laatst was, werd gesproken over “kleine werkgevers”. Die verdienen bijzondere aandacht in het grote pensioendossier.

Nederland kent duizenden kleine werkgevers. Een klein winkeltje met een deeltijd verkoopster voor de drukke uren, een administratiekantoortje met tien medewerkers, een hovenier met een handvol tuiniers.

Sommige van deze bedrijven kabbelen voort. De omzet en de winstmarges zijn prima zonder spectaculair te zijn; er zijn geen wilde plannen van de gemeente; er zijn geen plannen voor een fusie of overname. In deze bedrijven is er ruimte om zich te verdiepen in de keuzes die de overgang  naar de Wet toekomst pensioenen vraagt.

Maar er zijn ook andere werkgevers. Werkgevers die zich afvragen of ze voldoende omzet kunnen draaien om het einde van het jaar te halen. Of die juist fantastisch draaien en wilde plannen ontwikkelen voor nieuwe stappen. Of die gespannen kijken wat de gemeente aan duurzaamheidsplannen gaat ontwikkelen en wat dat voor hun bedrijfsmodel gaat betekenen.

Ook deze werkgevers hebben te maken met de Wet toekomst pensioenen en de keuzes die deze wet vraagt. Maar deze werkgevers hebben zachtjes gezegd wel iets anders aan hun hoofd en ook niet de capaciteit om daar even iemand voor vrij te maken.

De pensioensector merkt dat en dat levert problemen op. Want laatstgenoemde werkgevers komen niet toe aan het beantwoorden van vragen en de sector heeft die antwoorden nodig voor het inrichten en doorrekenen van de overgang naar het nieuwe pensioenstelsel. Dat moet en dat moet NU om de deadlines voor het aanleveren van stukken bij De Nederlandsche Bank te kunnen halen.

Nu is dat niet zo erg als de kleine werkgever bij een bedrijfstakpensioenfonds zit. Een bedrijfstakpensioenfonds heeft één pensioenregeling. Wie niet reageert, wordt geacht het eens te zijn met degenen die wel reageren.

Maar dat ligt anders als werkgevers een rechtstreekse regeling bij een verzekeraar of een kring bij een algemeen pensioenfonds hebben. Bij een kring van een algemeen pensioenfonds maak je aan de achterkant deel uit van een groter geheel, maar heb je aan de voorkant een soort van eigen pensioenfonds.

Het zijn de mensen aan die achterkant die nu de noodklok luiden. Zij hebben toezichthouder DNB in hun nek hijgen, maar kunnen niet verder omdat er van de voorkant geen keuzes doorkomen. Daarmee stagneert de overgang naar het nieuwe stelsel.

Wij hebben uiteraard een eenvoudige oplossing voor dit probleem. Als wij in de gelegenheid gesteld worden de Wet Koopkrachtig Solidair Pensioen te bouwen, kunnen deze werkgevers gewoon kiezen voor het koopkrachtig solidair contract. Dat bespaart een hoop ingewikkelde transitieberekeningen en bijpassende keuzes. Aanvullend op wat er nu is, moet zo’n werkgever in samenspraak met zijn medewerkers alleen nog een indexatiebeleid vaststellen. Maar wat een drukke ondernemer tussen twee afspraken door daarover besluit, is in de meeste gevallen waarschijnlijk een prima keuze.

Wij denken hiermee zowel de kleine werkgevers en hun medewerkers als de mensen die hun pensioen uitvoeren veel stress te kunnen besparen.

Nieuwsbrief 2024 – 47 24 november 2024