Naar de Tweede Kamer

Op 14 november zal de vaste Kamercommissie voor Sociale Zaken en Werkgelegenheid ons plan voor Koopkrachtig Solidair Pensioen bespreken. Wij krijgen zelf geen spreektijd, maar er is na afloop wel ruimte gecreëerd voor een kort plenair tweeminutendebat. Kennelijk wil men ons voorstel niet alleen bespreken, maar ook ruimte creëren om daar snel besluiten over te kunnen nemen.

Wij hebben aangeboden om een Wet Koopkrachtig Solidair Pensioen te schrijven. Daarin zal een derde pensioencontract mogelijk gemaakt kunnen worden met de volgende voordelen:

• handhaving koopkracht na pensionering 
• deelnemers weten waar ze aan toe zijn
• verplichtstelling komt niet in gevaar
• premie blijft stabiel en op redelijk kostenniveau
• geen risico’s van invaren 
• in lijn met wensen van sociale partners
• innovatieve wetenschappelijke onderbouwing

Met ons in zee gaan kan voor partijen die beloofd hebben de Wet toekomst pensioenen (WTP) aan te pakken een inlossing zijn van hun belofte. Ons plan biedt immers de mogelijkheid om aan het nieuwe stelsel te ontsnappen.

Maar met ons in zee gaan kan voor partijen die beloofd hebben de WTP in stand te houden evengoed een inlossing zijn van hun belofte. Ons plan komt immers naast de bestaande WTP te staan. Wie zelfs nu nog gelooft in de WTP kan daar nog steeds mee doorgaan.

De belangrijkste argumenten tegen ons plan gaan natuurlijk over de timing:  “Het is te laat”; “De sector heeft behoefte aan rust”; “Er is al zoveel geïnvesteerd in de transitie”. Dat soort argumenten. Misschien ook het argument “We praten al zo lang”, maar dat betwijfel ik. Gezien alle problemen met de implementatie die nu boven tafel komen en de berichten over de uitkomsten in de praktijk, verwacht ik niet dat tegenstanders politieke vermoeidheid nog als argument durven in te brengen.

Bij de argumenten over de timing wordt vooral gekeken naar de koplopers. Op 1 januari 2025 gaan de eerste fondsen over. Dat waren er overigens 29. Op het moment dat ik dit schrijf zijn het er nog maar 4. Dat is al veelzeggend. Hoeveel daarvan nog over zijn op het moment dat u dit leest, kan ik uiteraard nog niet zeggen. [NB Vlak voor het verschijnen van deze nieuwsbrief is er weer één afgevallen. Er zijn er nog 3.]

Nu is het nog geen 1 januari 2025. Ook voor de fondsen die op die datum willen overgaan is er dus nog een weg terug. Overigens is die weg er zelfs nog na het invaren, al is die dan nogal ingewikkeld en duur. Maar ik geef onmiddellijk toe dat als je alles hebt gericht op invaren per 1 januari 2025, het een hele toer is om nog van koers te veranderen, al is het maar omdat het een mentale draai vergt. Maar voor fondsen die vasthouden aan overgang naar de WTP is ons plan geen sta-in-de-weg. Zij kunnen gewoon voortgaan.

Maar er zijn zo’n 175 pensioenfondsen. Behalve de vier koplopers zijn er dus nog 171 andere fondsen. Tussen die 171 fondsen zijn er vele die zuchten en steunen onder de transitie. Fondsen die aanlopen tegen problemen waar geen oplossing voor is. Of liever gezegd: waarvoor elke mogelijke oplossing – om steeds weer een andere reden – ongewenst is. Er zijn ook fondsen die bewust kiezen voor achteraan lopen. Fondsen die anderen fouten laten maken en daar zelf van leren en dan op het laatste moment (naar de huidige stand 1 januari 2028) over zullen gaan.

Voor de laatste groep fondsen zal de boodschap “Het hoeft niet meer” als opluchting worden ontvangen. De rust waar de sector volgens tegenstanders zo naar snakt, kan juist door ons plan worden bewerkstelligd.

Wij leveren dus geen oplossing voor alle fondsen. Maar wel voor veel. Wij hopen dat de Kamerleden met een brede blik naar de pensioensector zullen kijken als ze ons voorstel beoordelen.

Nieuwsbrief 2024 – 42 20 oktober 2024