Plakbandstelsel

Als alternatief voor de Wet toekomst pensioenen wordt nu wel voorgesteld om terug te gaan naar het oude stelsel met alleen een minimum rekenrente als aanpassing. Ik vind dat een slecht idee. Waarom?

Een van de redenen waardoor het oude stelsel stuk liep is omdat het van inconsistenties aan elkaar hing. Voor de premie gold een andere rekenrente dan voor de voorziening. Bij een tekort moest een pensioenfonds een herstelplan indienen, maar het hoefde zich vervolgens niet aan dat plan te houden. Er waren twee kortingsregelingen, maar of fondsen daadwerkelijk moesten korten als de wet dat voorschreef was dan weer afhankelijk van het humeur van de minister. Zo waren er allerlei regels, regeltjes en uitzonderingen die niet op elkaar afgestemd waren. De wet bestond uit een stel brokken die met plakband aan elkaar geplakt waren.

Op zo’n stelsel kun je natuurlijk niet bouwen. Pensioen is een sociale regeling waarmee gepensioneerden nu, maar ook de huidige twintigers over zestig jaar in hun levensonderhoud moeten kunnen voorzien. Dat verdient een stevig bouwwerk en niet zo’n plakbandgebouw als we hadden.

Aanpassen van de rekenrente zonder dat in de rest van het pensioengebouw in te bouwen, is weer een losse flodder die aan de rest geplakt wordt.

Koopkrachtig Solidair Pensioen wil een solide nieuw pensioengebouw neerzetten. Ja, ook In dit stelsel werken we met een hogere rekenrente. Maar die hogere rekenrente wordt niet met de natte vinger of op basis van handjeklap gekozen, maar solide onderbouwd met een consistent risicomodel waar zowel de huidige tachtigers als de huidige twintigers vertrouwen en een goed inkomen aan moeten kunnen ontlenen. Ja, ook bij ons zal er meer geïndexeerd worden. Maar niet omdat we aan ons water wel voelen dat het goed zal zitten, maar omdat we dat deugdelijk onderbouwen.

Nieuwsbrief 2024 – 06 11 februari 2024