Stress

Als ondernemer help ik ook kleinere verzekeraars en pensioenfondsen met alles wat met DNB te maken heeft. Zo begeleid ik bestuurskandidaten om door de DNB-geschiktheidstoets te komen. Ik doe dat op no cure no pay basis: ik stuur pas een rekening zodra DNB een positief oordeel over de kandidaat heeft gegeven.
Daarbij spreek ik vertrouwelijk met kandidaten. Vaak lopen ze al maanden informeel mee in het bestuur en hebben dus al een goed idee waar ze instappen.
Het beeld dat ik daaruit meekrijg is niet verrassend, maar wel confronterend. Het besturen van een klein ondernemingspensioenfonds is een bijbaan voor bijvoorbeeld twee dagen in de week. De andere drie dagen in de week doe je heel ander werk temidden van de mensen voor wie je het bestuurlijke werk doet.
De Wet toekomst pensioenen heeft hier veel invloed op. Er moeten allerlei beslissingen genomen worden die nog nooit eerder zijn genomen. “Wat hebben we vorige keer gedaan en wat heeft dat opgeleverd?” is dus een route die dit keer niet bestaat. Zelfs “Hoe hebben anderen dat gedaan?”  gaat niet op, want niemand heeft dit ooit gedaan. Zo worden twee dagen al gauw drie, vier  of zelfs vijf dagen. En het gewone werk kost nog steeds drie dagen en een mens wil ook tijd hebben voor zijn gezin en privéleven.
Vrijwel iedereen kan een dergelijke stress voor korte tijd wel aan. Maar de transitie naar de Wet toekomst pensioenen is een traject dat jaren gaat duren.

Veel van de goed presterende pensioenfondsen zijn ondernemingspensioenfondsen. Maar door de grenzen van de menselijke draagkracht zou daar wel eens een einde aan kunnen komen.

Ook voor deze bestuurders is Koopkrachtig Solidair Pensioen een uitkomst. Want de overgang naar ons systeem betekent dat de pensioenen grotendeels in het oude vertrouwde stelsel blijven (maar met nieuwe rekenregels) en er dus heel wat minder hoeft te gebeuren.

Nieuwsbrief 2024 – 12 24 maart 2024