Zeker nog niet te laat

Op 12 september heb ik een lezing gegeven voor het Instituut voor Pensioeneducatie over mijn project Koopkrachtig Solidair Pensioen.

Dit was de presentatie. 

De zaal was gevuld met pensioenfondsbestuurders en dat was op zich een redelijk nieuwe ervaring. Ik spreek over Koopkrachtig Solidair Pensioen vooral met seniorenvertegenwoordigers, politici, pers en pensioenprofessionals. Met fondsbestuurders bespreek ik vooral één op één de dossiers waar ik op dat moment mijn boterham mee moet verdienen en dat is vaak een veel basaler onderwerp dan de voors en tegens van pensioenstelsels.

Een zaal vol fondsbestuurders was voor mij in zekere zin wel spannend. Niet vanwege de inhoud van mijn verhaal, maar wel vanwege de timing. Fondsbestuurders zijn de mensen die zich drie slagen in de rondte werken voor een missie die niet te realiseren is. Zij zijn de mensen die weten hoe haalbaar mijn verhaal nog is. Een “Mooi verhaal, jongen, maar te laat” zou mijn missie een stuk ingewikkelder maken.
Maar het tegendeel gebeurde. De zaal luisterde geboeid en in de pauze en bij de borrel kreeg ik vooral complimenten en geïnteresseerde reacties.

Mijn conclusie is dat niet alleen de deelnemers, maar ook de pensioensector met smart op Koopkrachtig Solidair Pensioen zit te wachten. En dat het zeker nog zeer realistisch is om de sector de optie te bieden om een zeker en koopkrachtig pensioen toe te zeggen.

Nieuwsbrief 2024 – 38 22 september 2024